The geometry of vision: a comparative study of Persian architecture and miniature painting as a unified system (Ilkhanid and Timurid periods)

dc.contributor
Universitat Politècnica de Catalunya. Departament de Teoria i Història de l'Arquitectura i Tècniques de Comunicació
dc.contributor.author
Ghaffari Pour Jahromi, Negin
dc.date.accessioned
2025-10-07T06:21:55Z
dc.date.available
2025-10-07T06:21:55Z
dc.date.issued
2025-09-25
dc.identifier.uri
http://hdl.handle.net/10803/695415
dc.description.abstract
(English) This doctoral thesis explores the shared geometric foundations of Persian architecture and miniature painting between 1256 and 1550, spanning the Ilkhanid, Timurid, and early Safavid periods. It argues that both art forms are governed by a unified visual and symbolic system rooted in Persian cosmology and Islamic intellectual traditions. Combining historical research, visual analysis, and geometric reconstruction using tools such as AutoCAD, Illustrator, and Rhino, the study examines architectural structures (domes, iwans, courtyards) and miniature compositions side by side. Sources include architectural plans, treatises by mathematicians like Buzjani, Al-Biruni, and Al-Kashi, and illustrated manuscripts preserved in collections such as the Bibliothèque nationale de France. The thesis demonstrates that both architecture and miniature painting utilize similar spatial strategies—layered compositions, symbolic depth, and geometric order—eschewing linear perspective to create immersive, contemplative environments. It identifies recurring elements such as ornamental geometry, garden motifs, and architectural symbols across both media. Comparative case studies align miniature representations with real architectural sites, revealing formal and conceptual correspondences. These findings suggest that Persian visual culture operated as a coherent system where geometry functioned as both an aesthetic principle and a reflection of divine harmony. By bridging artistic and architectural traditions, the thesis contributes a new interdisciplinary model to Islamic art history and highlights the cultural continuity between intellectual, visual, and spatial practices in Persian civilization. The Geometry of Vision offers a new lens through which to understand how Persian visual culture articulates a unified geometry of space, symbol, and spirit.
dc.description.abstract
(Català) Aquesta tesi doctoral explora els fonaments geomètrics compartits entre l'arquitectura persa i la pintura en miniatura durant el període comprès entre els anys 1256 i 1550, que abasta les èpoques ilkànida, timúrida i l’inici del període safàvida. L’estudi defensa que ambdues formes artístiques es regeixen per un sistema visual i simbòlic unificat, arrelat en la cosmologia persa i les tradicions intel·lectuals islàmiques. Mitjançant una metodologia interdisciplinària que combina la recerca històrica, l’anàlisi visual i la reconstrucció geomètrica amb eines com AutoCAD, Illustrator i Rhino, l’estudi examina paral·lelament estructures arquitectòniques (cúpules, iwans, patis) i composicions pictòriques. Les fonts analitzades inclouen plànols arquitectònics, tractats de matemàtics com Buzjani, Al-Biruni i Al-Kashi, així com manuscrits il·lustrats conservats en col·leccions com la de la Bibliothèque nationale de France. La tesi demostra que tant l’arquitectura com la pintura en miniatura utilitzen estratègies espacials similars: composicions en capes, profunditat simbòlica i ordre geomètric, evitant la perspectiva lineal per construir espais contemplatius i immersius. Es posen de manifest elements recurrents com la geometria ornamental, els motius de jardí i els símbols arquitectònics en ambdós àmbits. Els estudis de cas comparatius alineen representacions miniades amb edificis reals, revelant correspondències formals i conceptuals. Aquests resultats suggereixen que la cultura visual persa funcionava com un sistema coherent, on la geometria operava tant com a principi estètic com a reflex de l’harmonia divina. Tot establint ponts entre les tradicions artístiques i arquitectòniques, la recerca proposa un nou model interdisciplinari per a l’estudi de l’art islàmic i posa en relleu la continuïtat cultural entre les pràctiques intel·lectuals, visuals i espacials dins la civilització persa. La geometria de la visió ofereix una nova mirada per comprendre com la cultura visual persa articula una geometria unificada de l’espai, el símbol i l’esperit.
dc.description.abstract
(Español) Esta tesis doctoral explora los fundamentos geométricos compartidos entre la arquitectura persa y la pintura en miniatura durante el período comprendido entre 1256 y 1550, abarcando las épocas ilkánida, timúrida y el inicio del periodo safávida. Se sostiene que ambas formas artísticas están regidas por un sistema visual y simbólico unificado, enraizado en la cosmología persa y las tradiciones intelectuales del islam. A través de una metodología interdisciplinar que combina investigación histórica, análisis visual y reconstrucción geométrica mediante herramientas como AutoCAD, Illustrator y Rhino, el estudio examina de forma paralela estructuras arquitectónicas (cúpulas, iwans, patios) y composiciones pictóricas. Las fuentes incluyen planos arquitectónicos, tratados de matemáticos como Buzjani, Al-Biruni y Al-Kashi, así como manuscritos ilustrados conservados en colecciones como la de la Bibliothèque nationale de France. La tesis demuestra que tanto la arquitectura como la pintura en miniatura utilizan estrategias espaciales similares: composiciones estratificadas, profundidad simbólica y orden geométrico, evitando la perspectiva lineal para crear espacios contemplativos e inmersivos. Se identifican elementos recurrentes como la geometría ornamental, los motivos de jardín y los símbolos arquitectónicos presentes en ambos medios. Los estudios comparativos de casos alinean representaciones miniadas con edificios reales, revelando correspondencias formales y conceptuales. Estas conclusiones sugieren que la cultura visual persa funcionaba como un sistema coherente, en el que la geometría actuaba tanto como principio estético como reflejo de la armonía divina. Al tender puentes entre las tradiciones artísticas y arquitectónicas, esta investigación propone un nuevo modelo interdisciplinario para el estudio del arte islámico y resalta la continuidad cultural entre las prácticas intelectuales, visuales y espaciales en la civilización persa. La geometría de la visión ofrece una nueva perspectiva para comprender cómo la cultura visual persa articula una geometría unificada del espacio, el símbolo y el espíritu.
dc.format.extent
339 p.
dc.language.iso
eng
dc.publisher
Universitat Politècnica de Catalunya
dc.rights.license
L'accés als continguts d'aquesta tesi queda condicionat a l'acceptació de les condicions d'ús establertes per la següent llicència Creative Commons: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/
dc.rights.uri
http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/
dc.source
TDX (Tesis Doctorals en Xarxa)
dc.subject
Persian architecture
dc.subject
Persian miniature painting
dc.subject
Islamic geometry
dc.subject
visual culture
dc.subject
Ilkhanid and Timurid art
dc.subject
symbolic space
dc.subject
comparative analysis
dc.subject
geometry in Islamic art
dc.subject.other
Àrees temàtiques de la UPC::Arquitectura
dc.title
The geometry of vision: a comparative study of Persian architecture and miniature painting as a unified system (Ilkhanid and Timurid periods)
dc.type
info:eu-repo/semantics/doctoralThesis
dc.type
info:eu-repo/semantics/publishedVersion
dc.date.updated
2025-10-07T06:21:54Z
dc.subject.udc
72 - Arquitectura
dc.contributor.director
Azara Nicolás, Pedro
dc.embargo.terms
cap
dc.rights.accessLevel
info:eu-repo/semantics/openAccess
dc.identifier.doi
https://dx.doi.org/10.5821/dissertation-2117-443161
dc.description.degree
DOCTORAT EN TEORIA I HISTÒRIA DE L'ARQUITECTURA (Pla 2013)


Documentos

TNGPJ1de1.pdf

31.02Mb PDF

Este ítem aparece en la(s) siguiente(s) colección(ones)